Liberaal

Liberalisme heeft geleid tot de grootste successen in de wereld en in Europa. De Europese Unie is hiervan het beste voorbeeld. Wanneer deze liberale concepten echter worden uitgevoerd door socialisten dreigt er steeds een schipbreuk.

Het liberale ideaal is dat van het primaat van het individu boven de gemeenschap, van de individuele vrijheid gepaard aan de individuele verantwoordelijkheid. Er moet een halt toegeroepen worden aan de groeiende en sluipende collectivisering van zowat alles en nog wat. De steeds maar grotere herverdeling komt neer op een aanslag op het persoonlijk bezit en het negeren van de persoonlijke inspanningen.

De afgelopen 30 jaar is de burger gewend geraakt aan de bemoeienis van de overheid. Hierdoor komt de verantwoordelijkheid te liggen bij de anonieme bureaucratie in plaats van bij het individu zelf. De verwachtingen ten overstaan van de overheid worden steeds groter, terwijl de prestaties van deze overheid steeds geringer worden. De leefkwaliteit van de burger vermindert, de belastingsdruk verhoogt, en zo ontstaat de kloof tussen de politiek en de burger.

De taak van de overheid moet dringend worden teruggeschroefd. Een discussie over de kerntaken kan enkel slagen wanneer als uitgangspunt wordt aanvaard dat de staatsbemoeienis nu veel te groot is. De taken van de overheid moeten beperkt blijven tot diegene die essentieel zijn voor de organisatie van het leven in gemeenschap en de bescherming van de individuele vrijheid.

Het klassieke, liberale principe van een vrije markt met zo min mogelijk overheidsingrepen is de basis. Die markt is uiteraard niet perfect, maar de overheid dient zich te beperken tot het garanderen van voorwaarden voor een goed functionerende vrije markteconomie en het oplossen van problemen veroorzaakt door de gebreken van de markt. Hoogstens kan als een aanvaardbare reden voor overheidsingrijpen worden beschouwd: investeringen in collectieve goederen zoals infrastructuur, scholing, fundamenteel onderzoek en het steunen van de innovatie. In geen enkel geval kunnen taken die, meestal beter, door privé – initiatief worden uitgevoerd, door de overheid met belastinggeld worden gerealiseerd.

De wildgroei van de verzorgingsstaat en de regelzucht van de overheid moeten worden aangepakt. Een trendbreuk is noodzakelijk, zodat de burgers de echte vrijheid kennen en de verantwoordelijkheid op de juiste plek wordt gelegd. Bij de begroting dient jaarlijks door middel van een regelgevingsbudget een plafond voor de totale geschatte kosten van nieuwe regelgeving te worden ingevoerd. Ieder ministerie en iedere federale overheidsdienst wordt op basis van een identieke methode van berekening verzocht een schatting te maken van de kosten voor nieuwe wetgeving. Een ministerie dat het vastgestelde budget overschrijdt, zal verdere regelgeving betalen via het schrappen van overbodige regels voor een zelfde budgettaire waarde.

Lees verder