Vlaams

Nooit hebben de Vlamingen sinds de beruchte Egmont – akkoorden zoveel vernederingen en provocaties moeten verdragen als tijdens de laatste 5 jaar. De geheime akkoorden over de financiering van het franstalig onderwijs, de Francorchamps-wet, de wapenexportwetgeving, de pariteit in de Senaat, de ééntalige Brusselse magistratuur, de steeds maar groter wordende transfers naar Wallonië, de weigering om het spoor en de sociale zekerheid te regionaliseren of zelfs de weigering flitspalen te installeren, het is een eindeloze reeks van Vlaamse nederlagen geworden.

Als klap op de vuurpijl slagen de Franstaligen er ook nog in om een visie op te dringen die regelrecht indruist tegen de Vlaamse overtuiging. Zo werd het stemrecht voor vreemdelingen die de Belgische nationaliteit weigeren te aanvaarden op een dictatoriale manier doorgevoerd door de Franstaligen met de steun van de Vlaamse socialisten. Het jeugdsanctierecht, nochtans een noodzaak voor de opbouw van een meer veilige en dus vrijere maatschappij, wordt geboycot door de Franstalige socialisten.
Moet er nog verwezen worden naar de splitsing van het kiesarrondissement Brussel – Halle – Vilvoorde die onverwijld zou worden uitgevoerd?

Er zijn dringend verdere belangrijke stappen naar het volledig zelfbeschikkingsrecht voor Vlaanderen nodig, de financiële transfers dienen afgeschaft te worden, de basisbevoegdheid dient aan de regio’s te worden toegekend. Voor de federale overheid blijft enkel een restbevoegdheid. In geen enkel geval kan aanvaard worden dat Waalse beslissingen aan Vlamingen worden opgedrongen. De sociale zekerheid en justitie vragen om volledige opsplitsing. Vlaanderen moet een aantal wetten kunnen terugdraaien. De snel-Belg-wet, het stemrecht voor de vreemdelingen die de nationaliteit weigeren, en andere vrijheidsbeperkende maatregelen komen hiervoor in aanmerking.

De financieringsstroom van de overheid wordt best omgekeerd. Belastingen worden geïnd door de Gewesten, en de begroting van de federale overheid wordt, in functie van objectieve parameters, door de gewesten betaald. De staatsschuld moet worden gesplitst en elk Gewest levert haar eigen bijdrage.
In de 21ste eeuw moet Vlaanderen bestuurd worden door vertegenwoordigers die door de Vlaming gekozen worden, niet door vertegenwoordigers die dankzij de chantagepraktijken van hun franstalige broeders en zusters de macht op ondemocratische manier grijpen.

Lees verder